Tου Tάκη Κατσιμάρδου
Συνήθως τέτοιες μέρες αναζητούνται παλιότερα Χριστούγεννα, που να έχουν «επαφές» με την τρέχουσα πραγματικότητα. Ατενίζοντας το παρελθόν θα βρούμε πολλές χριστουγεννιάτικες εποχές απαισιοδοξίας και φτώχειας. Θα χρειαστεί, όμως, να πάμε οκτώ δεκαετίες πίσω για να συναντήσουμε γιορτές στη σκιά μιας σχεδόν καθολικής ανασφάλειας. Στο 1932, όταν τη μεγάλη πλειονότητα είχε καταλάβει ο συλλογικός φόβος για την επιβίωση. Την απειλούσαν όχι οι πόλεμοι, οι φυσικές καταστροφές και οι επιδημίες, αλλά η οικονομική κρίση. Ως «έτος της στενοχωρίας και της κρίσεως» το ονόμαζαν τότε κι έτσι πέρασε ακόμη και σε ζωγραφικές συνθέσεις. Η απάντηση στο ερώτημα «πώς περνάς τις γιορτές» θεωρούνταν στα τρέχοντα ρεπορτάζ των εφημερίδων «ακατάλληλη». Ενώ κοινός τόπος ήταν σ΄ άλλα ότι η μισή Αθήνα έλεγε τα κάλαντα στην άλλη μισή. Τόση ανάγκη για λίγες δραχμές υπήρχε!Η Ελλάδα μερικούς μήνες πριν από τις γιορτές είχε κηρύξει στάση πληρωμών και διαπραγματευόταν με τους δανειστές «κούρεμα» του δημόσιου χρέους. Τον Ελευθέριο Βενιζέλο στην κυβέρνηση είχε διαδεχθεί από το Νοέμβριο ο Π. Τσαλδάρης...........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου